Melody, Jingle Bakanlığı’ndaki yeni çalışandır, çeşitli konular hakkında halk güvenliğini sağlamak için jingle’lar oluşturan bu hükümet departmanı; emniyet kemeri takmaktan, cinsel korunmaya, ya da çöp atmamak hakkında tekerlemeler üretir. Genç kadın, anskiyetelerini ve dünyanın en karmaşık sorunlarını çözmeye hazır bir şekilde işe gelmiştir. En önemlisi ise bölgede yaşamakta oldukları büyük sel devam etmektedir: bodrum katlarını su basıyor, damlayan damlalar vaktin daraldığını, iklim krizinin üzerimizde olduğunu ve her şeyin daha kötüye gideceğini durmaksızın hatırlatıyor. Ancak Melody böyle büyük ve çetrefilli konulardan nazikçe uzaklaştırılıp, çoğu en fazla bir nakarat biçiminde sunulan tek satırlık çözümlere yönlendirilir. Film, insanların akılsızlığı ve bayağı ofis savaşlarıyla dolu komik ve absürt bir ortamda, üzerimize çöken korku duygusunu arka planda giderek arttırarak hissettiriyor. Günlük hayatta çoğumuzun yaşadığı olayları hicivli bir dille anlatıyor; mutlu kaçışlar, arada sırada atılan kahkahalar, su sebili sohbetleri ve ardından sert bir hesaplaşma.

Film, Melody’nin seçtiği soruna, yani bir tsunamiye bakarak sona eriyor. Her şeyin kaybedileceği, şarkısının tamamen anlamsız olacağı anda, ilham perisi ona konuyor. Geriye ise cevapsız sorular kalıyor: Kendini zorlayarak korkuyu bulup, görevi tamamlamak için bir tsunami mi yarattı? Yoksa gerçek bir tsunami, gerçek bir kriz tam karşısına dikildiğinde mi aciliyeti hissetti ve artık çok mu geçti?